yönetmenin acıları

kalp acısı,

beyin sancısı,

varoluşun anlamını idrak etme sancısı ...

……

sinemayı "tüketilecek bir mal" olarak değil, "kendine ve çevresine hayatın ve insanlığın amacını açıklayacak" bir sanat olarak gören bir film yönetmeninin "açıları" kadar; "acıları" da önemlidir...

bir filmi film yapan, acılardır.

acılarıyla vardır o yönetmen, dert edindikleriyle, söyleyecek sözleriyle, yaralı yüreğiyle, çilesiyle...

acılarına, açıları kadar özen göstermezse; bir gün "acısız", "hedefsiz" ve "meselesiz" kalabilir. bu da; yönetmenin "varoluş nedeninin" ortadan kalkması demektir...

bir filmin gerçekten var olma nedenidir bir yönetmenin acıları.

acı çekmiyorsa, meselesine odaklanmıyorsa bir yönetmen ve bunu seyirciye “anlatma” gereği duymuyorsa,

zaten olmaz olsun o film!

..

  ©ismail canbulat

Sevdiğini Söyle

Aslında ne kadar zordur "sevdiğini" söylemek;
bunun "acizlik" oldugunu kulağına fısıldayan hain tereddüde kulak asmadan söylemek lazım sevdiğini, hemen!

O alçak engellemeyi aşarak, kalpten gelerek sık sık söylemek …


..