güzel kokulu anarşistlikler

filmler, güzel kokulu boşluklardır…

…

iyi filmler, kısa ve öz anlatırlar.

seyirci;
hayatın hengamesi içinde,
onu omuzlarından tutup çevirmemizi,
yüzlerine gerçekleri hiç çekinmeden haykırmamızı
ya da usulca, tatlı tatlı konuşarak,o anki hal-i pürmelalini ona göstermemizi ister,
bileti alıp salona gelir
ve filme hodri meydan! çeker...

“anlat bana! göster bana!” der... 

ya da “çözümlerimi bulmam” için beni kışkırt! ya da “öğret!"

'an’ın çocuğu' olan sinema, işte bunu yapabiliyor;
senin kalbinin filmini finanse edebiliyor.

….

insanlar, güzel anlatılan, kendisiyle irtibat kuran hikayeleri seyretmek istiyorlar…
içine çabuk girebildikleri…

onlara,
inceden, damardan, çaktırmadan anlatan,
onları çözümler için provoke eden
hikayeler.…

….

nedir sendeki bu boşluk?


sinema!

..

  ©ismail canbulat